Relikt poprzedniego ustroju, czyli ogródki działkowe rozsiane być mogą po mieście w kilku lub kilkunastu kompleksach, usytuowanych przeważnie w pobliżu zakładów przemysłowych, do których przynależał pierwotnie ich teren. Aby zapewnić dostęp do posiadania ogródka jak największej ilości pracowników, teren dzielono na jak najmniejsze działki, a ciągi komunikacyjne miedzy nimi ograniczano do minimum. Otrzymanie przydziału na taką działkę było dużym przywilejem i chętnych było zawsze więcej niż ogródków do rozdania. Szczęśliwi posiadacze zagospodarowywali ziemie, działać ją na grządki i rabatki. Punktem obowiązkowym było postawienie na działce jakiegokolwiek budyneczku, służącego za skład narzędzi i schronienie przed deszczem. Początkowo posiadaczami działek byli pracownicy jednego zakładu, toteż od początku kwitło na nich życie towarzyskie, wzbogacane wymiana doświadczeń na temat uprawy takich lub innych roślin, technologii budowy domku, zabezpieczenia przed złodziejami, itp. Do życia działkowego włączały się bezdomne koty, które znajdowały tu swój azyl.
